Yetmiş altının yazıydı.
Yerler ıslak, gri kare taşların arasında kalan suyun üzerinde turuncu gün izi. Rugan ayakkabının üzerine inmesiyle turuncu iz beyaz patlamalara dönüşüyor. Damla, ayakkabının yere inmesiyle yükseliyor. Şeffaf bir küre; içine topluyor doğan günle birlikte istasyonda başlayan sabahı. Camdan bir fanus ya da cam bir bilye, raylar üzerinde tren silueti boşluk kalmış, salkım söğüt, çınar, dut ağaçlarının yaprakları arasında, hepsi bu küçük kürede eğilip bükülmüş. Damla havada süzülürken yerden yükselen ışığın yansıması, doğan güneş, ışıktan denizde kamaşıyor. ( teyzemin radyosu/i.e)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder